همراه باران

 

سلام

 

جامعه هم از ما انتظاراتی دارد؟

 

تو این دنیای بزرگ پر آشوب وپر حادثه که همه دنبال آرامش وخواسته های خودشون هستن وهمه دوست دارند به آنچه که می خواهند برسند وآنچه را که نمی توانند به دست آورند برای به دست آوردن آن بجنگند وتلاش کنند .همه به نوعی به روشی با رویکردی به سمت خواست های خود می روند ولی آیا می توان در این دنیا که از هر نوع انسان هایی یافت می شوند موفق شد وبه خواسته های خود رسید .

خوب مطمئنم که خیلی از شما خواهید گفت نه؟

اما آیا انسان تنها برای خود آفریده شده است وفقط باید به فکر خود وافکار وعقاید خود باشد.من هم به این مساله معتقدم که یک انسان بدون حضور در اجتماع نمی تواند به خواسته های خود برسد .اما آیا تنها انسان است که از جامعه انتظار دارد یا جامعه نیز به نوعی از هر کسی انتظاراتی دارد؟

بله جامعه نیز از من وشما وهر انسان زنده ای که در این این دنیا زندگی می کند انتظار دارد .از رفته گر انتظار دارد تا زباله ها را به موقع جمع کند.از یک اندیشمند انتظار دارد که اندیشه هایش را به جامعه عرضه کند.از یک روحانی انتظار دارد که مردم را از مسائل دینی آگاه سازد .از رئیس جمهور انتظار دارد که کشور را درست اداره کند وبه وعده هایش عمل نماید.

من دوسال پیش به آقای احمدی نژاد رای دادم واز همان اوایل هم نه به صورت دو آتیشه ها بلکه به صورت منطقی از ایشان حمایت می کردم .اما با گذشت زمان و آشنایی بیشتر از ایشان واهدافشان وبا نگاه به شعار های انتخاباتی که داده بودند آرام آرام نظرم درباره ایشان عوض شد وتضاد در میان گفتار ورفتار ایشان من را به تفکر بیشتر واداشت تا از عقاید خود فرا تر رفته وکمی به دور وبر خود نگاه کنم وببینم من که دانشجوی جامعه شناسی هستم آیا چیزی از این اجتماع سردرگم چیزی می فهمم یا نه روز ها گذشت وبا گذشت زمان زمان یک عنصری که با ارزش تر از نفت وطلا وهمه چیز است .دیدم از دست رفته و تلنگری که باید دو سال پیش به خود می زدم وبیدار می شدم الان مرا از غفلت بیدار کرده است آقای احمدی نژاد یک فرد خوبی هستن  ومن از زمان شهرداری شدن ایشان فعالیت های او را دنبال می کردم  و ایشان را نسبتا موفق می دانستم اما الان می بینم که ایشان در شهرداری موفق تر ودوست داشتنی تر بودند تا در مقام ریاست جمهوری  وبه این نکته رسیدم که کار هر کس نیست خرمن کوفتن دولت قوی می خواهد ومرد کهن .به دو سال قبل رسیدم وافسوس خوردم که چرا به یکی رای ندادم که حداقل بعدش پشیمون نشوم .اما برای من تجربه خوبی شد تا عمیقا به چیزی که اعتقاد دارم معتقد باشم وقول حرف های دیگران رو نخورم تا بعدش پشیمون بشوم.

و ببینم که حرمت ها رو می شکنن به بزرگان تهمت می زنند وتوهین می کنند طاقت شنیدن چند کلمه حرف منطقی رو ندارن وبه غیر از حرف خودشون وصدای خودشون نمی تونن حرف وصدای دیگری رو بشنون این اعمال برای همه آزار دهنده است وحتی کسی که طرفدار یک طیف موافق باشه اما منطقی باشه از این رفتار ها نیز بسیار بدش می آید حالا چه برسد به طیف مخالف ؛ !!! نمی شود تحمل کرد که شعار اتحاد ملی رو با تک صدایی معنی می کنند واز آن به عنوان ابزار استفاده می کنند .